Kandıraviçe/Bir kedim bile yok demiyeceğim:))

Göçmen kuşlar derken şimdi sıra kedilere mi geldi demeyin ama:( Her ne kadar evde besleyemesem de severim kedilerle oynaşmayı, bugüne kadar da çokk kedi yapmışlığım var üstelik:) Çocuklar gibi dört ayaklı dostlarında sevgileri de hesapsız kitapsız...(Mı acabaa????) Oturduğum blokta bir tane komşumuzun kedisi var ki beni her gördüğünde deli gibi arkamdan koşup vakur bir eda ile dış kapıyı açmamı bekliyor. Birinci miyav ''hadi, aç ben de gireyim'', ikinci miyav ''Evimin zilini de çal ki evden içeriye de girebileyim''. El-mahkum yapıyoruz tabii ama fena halde kullanılmış hissediyorum kendimi üstelik bir teşekkür için 3. miyav da yok! Komşu ise zili çalınıpta kapı önünde kedisini görünce ,vakitli vakitsiz kapıyı çalanın kim olduğunu düşünüp duruyordur herhalde:))

Bu arada bu çalışmayı yaptığım malzeme beni yine geçmişe götürdü. Hani şu Hacı Mansur'un meşhur çöplerine...Tüm floş ipler o zamandan kalma yani kullana kullana bitiremedim hâlâ...Elimde biraz daha var bu iplerden onları da bileklikte değerlendirmeyi dşünüyorum ki hoş olacak sanırım parlak olmaları nedeniyle...

Çöpler mi nerede? İşte onlar burada, burada,burada ve burada :))) ve de buradaymış ben bile unutmuşum bunları:))