Çöp Kovası:)

Artçılar var tamam da, artçıların da artçıları var:)) Hani şu damacana kılıflarını yenilemiştim yaa, çıkardıklarımdan bir tanesini doğru çöpe yolladım çok şükür. Diğerine baktım eli yüzü nispeten düzgün, dursun bakim biraz diye bir köşeye ayırdım.

At gitsin onu da , ne yapacaksın değil mi? Ne yapacağım efendim, tabii dertsiz başıma her zaman olduğu gibi  çorap öreceğim  ve kendime iş çıkaracağım:)) Bir de diyorum ki hiç dinlenmeye vakit yok, gerçekten yok emeklerken dahi zaman yetmiyor bana kimi gün, her daim yapacak bir şey bulup duruyorum, ama böyle dinleniyorum ben, el el üstüne oturmak bana göre değil,, kızma bana Nalanım:),  hele sonuçta bir şeyler çıkınca ortaya seviniyorum da üstelik...

Herkes sepet örerken ben kısmi de olsa sepeti sökerek başladım işe yine her zaman olduğu gibi 1*1.5 m2 lik balkonumda.(Eğer yazlıkta olsaydım diğer taraftan söker balkona abajur yapardım o başka:)) Ama kış günü  bu işe kalkışmak bile akıl kârı değil. Hava güzeldi başladığım zaman, güneşti lakin sonra birden sertleşti , fırtına çıktı hem de ne fırtına:( bu yüzden odaya taşınıp kalan dağınıklığı orada toparlamaya  ve bu kere odanın ortasında tekrar dağılmaya devam ettim. Öyle bir dağıldım ki diğer aşamaları resimleyecek bir alan bile yaratamadım, daha sonra bu yazıya baktıkça yüzüm kızarsın istemedim açıkcası:)) Bu aşamadan sonra sıcak silikonla  o sökülen kısımları sabitledim.  İç tarafından sağlamlaştırmak için silikonla yapıştırarak kurdela geçtim. Bir kartondan daire kesip yapışkanlı kağıtla kapladım, o daireyi sepetin altına silikonla monte ettim. İçine sulu şeyler pek atmam ama her ihtimale karşı köpük naylon kapladım, naylonu dışa doğru ters çevirip sabitledim ve kalın bir kurdela ile süsledim.  Üstüne bir kapak yapınca sonuçta  işte bu çıktı ortaya.

Hayda bunu da ne yapacaksın, bunca dağılmaya değer miydi diye sormayın:)) Bizim evin en son ulaşılan ve oturma odamızdan en uzak mekanı mutfaktır. Bense her türlü dağınıklığı hobilerim sırasında işgal ettiğim bu odanın bir köşesinde gerçekleştiriyorum ki çöp başı mutfağa gitmeye kalktıkça ömrüm yolda geçiyor. Önce ufak bir çöp kutusu edindim, bazı gün yetti bazı gün taştı, olmadı. Sonra balkon demirine torba asmaya başladım o da hoş durmadı.

Sonunda bizim damacana kılıfının artçısı oldu bana çöp kovası:)) Yine balkonda duracak tabii ama bana daha yakın olacak gidip gelmelerden kurtulacağım, he hee aklımı seveyim:))