MIHLANAN YÜZYIL-6

Saray'a sadece günde 1 saat yayın yapan ve yine sadece çocukların izleyebildiği 51 ekran bir televizyon konmuştur. Bu televizyon da   dönem ve dönem öncesi filmler ile arasıra çok seyrekte olsa eski türk filmleri oynamaktadır. Sarayın içinde serpilmiş, dünyayı saraydan ibaret sandığı halde bu filmler yüzünden kafası karışan Huri Cihan Sultan yayın saatini hiç kaçırmamakta, yayın bittiğinde doğru annesinin yanına koşmakta ve hararetli hararetli seyrettiklerini anlatmaktadır. Çoğu zaman konuşmanın seyri tartışmaya kaymaktadır.

Huri Cihan Sultan      - Anne!!! Anneeee!!! yine gördüm onu....

Hatice Sultan            - Kimi gördün kızım, hayırdır!

Huri Cihan Sultan   - Kimi olacak anne, Malkoçoğlunu. Sanırım bizi kurtarmanın yollarını arıyor, Hisar kalesinin tepelerinde Bizanslılarla savaşıyor. Yüksek kubbelerin üstünde kılıç sallıyor. Yiğit bir kişi bu Malkoçoğlu, kılıcını düşürüyor da bir ordu silahsız üzerine geliyor, eliyle koluyla ayağıyla ordan oraya zıplayarak hepsini telef ediyor.

Hatice Sultan          -  Yine başladın Huriş saçmalamaya, büyük dedenler çoktan kovduydu Bizanslıları bu topraklardan. Osmanlı toprağı burası.Hem Malkoçoğlu mu kalmıştır sağ!
Huri Cihan Sultan      -  Hayır anne, hayır yalan söylüyorsun. Gözüme mi inanacağım sana mı? Cem Sultan var, Malkoçoğlu var, Polat var, Battal Gazi var, Kara Murat var, peki nerden biliyorum ben bunların hepsini. Hem anne Malkoçoğlu tam sana Polat'ta tam bana göre:)))) Biliyorum ikimizi de kurtaracak onlar az kaldı Sarayın duvarlarına tırmanmaları....
Hatice Sultan               - Sen ne diyorsun Huri Cihan, yaşın kaç başın kaç senin.Dayın duymasın! Bilmiyorum Huri Cihan bilmiyorum ama kim sokuyorsa bunları kafana kederlerde boğuyorsun beni. Abimle konuşacağım sana bir hal çaresi buldursun, hekim mi getirtecek, efsuncu mu ama fena halde kanıma dokunmaya başladın!

Huri Cihan Sultan         - Sen inanma daha bana annee!!! Geçenlerde anlattıklarıma da inanmadın. Hani elinde zil çalan bir kadın vardı, tuhaf kıyafetli çocuklar okul denen bir yere gidiyorlardı, hem de yatılı. Amannn bir yaramazlar bir yaramazlar kök söktürüyorlardı o kadına. Bak kadının adı da Hafize Ana! Bu kadar mı uyduruyorum yani, saçımı başımı yolacağım inan artık bana. Dayımla konuşacaksan söyle beni o okul denen yere leyli yazdırsın. Hem de benden kurtulmuş olursun!! Hüüüüüü, hüüüüüüü,hüüüüüü
Hatice Sultan                - Offf Huri Cihan offf, hüüüü hüüüüü hüüüü diye ağlama, aklıma Hürrem'i getiriyorsun durduk yerde iyicene çileden çıkaracaksın beni sabah sabah.
Huri Cihan Sultan          - Hep ben haksızım di mi anne. Bak ağlamama bile karışıyorsun. Nesi var Hürrem yengemin, lokum gibi kadın, hiç ananeme benzememişsin sen, ne güzel gül gibi geçinip gidiyorlar. Sorun sen de anne, sen dayımla konuşta seni bir lokman hekime göstersin ya da efsuncuya okutsun!
Hatice Sultan                 - Ayyyyy bayıllacağım şimdi, dairene git ve ben çağırtana kadar da  çıkma ordan. Git orada hüüüüü'le
Huri Cihan Sultan           - Gitmiyorum daireme işte , iki de bir kendini atmaya kalkıyorsun balkondan diye bize balkonsuz oda verdiler senin yüzünden bunalıyorum orada bu havalarda iyicene. Saçımı başımı yolacağım şimdi. Ben annanemlerin yanına gidiyorum işte!
Hatice Sultan              - Dur kızımmmmm, gitmeee, durrrrrrrrr, onlar bizim müttefikimiz değil, annanen nicedir ne garip davranıyor görmüyor musun? Gel buraya zarar verirler sana. (Ayyyy doğru söylüyor olabilir bu biçare  kız, bunca şeyi uyduramaz yaaa onun da hayatı heba oldu sayemizde. Gidip saçımı başımı tarayayım. Dediği doğru ise ve Malkoçoğlu da Polat'ı alıp gelirse böyle görmesinler beni. Ayyyyy artık yas mas da kalmadı ben de hem Pargalı'nın ihanetinden sonra kim ne diyebilir ki bana. Ayyyy hemen hazırlanmalıyım, en güzel elbisemi giyip beklemeye başlayayım Malkoçoğlunu.... Gülfeeeeemmmm, Gülfemmmmmmmmmmm bana en güzel  kaftanımı hazırla lutfen.  Gülfemmmmmm,  Gülfemmmmmmm....