Değer ama değer...

Benim balkon konu olunca çenem düşüyor resmen:)) 1,5 metre kare alana şu blogda en az kırk yazı düşer:)) bazen şöyle bir oda büyüklüğünde olsa şurası herhalde özel bir de blog ister diye düşünüp kahkahalar atıyorum kendi kendime. Hele Banu'nunki  gibi gitgit bitmeyen bir arazi olsa, ya da şöyle giriş katı bahçeli bir mekan olsa tutmayın beni o zaman. Napim benimki de bana kıymetli, gün boyu özellikle yaz aylarında neredeyse içinde batan güneş nedeniyle bağlasan kimse durmaz ama yine de benden başka bir canlı daha hayatta kalıp üstelik bir de çiçek açabildi:)) Evettt kaktüsümden bahsediyorum tabii. 4 tane olan kaktüslerden bir tanesini tekila için ayırıp diğerlerinin de ''ne nemrut ne tepkisiz şeylersiniz siz akibetiniz arkadaşınız gibi olacak'' diye gözünü korkutunca bir gün baktım pıtrak pıtrak kaktüsten bir şeyler çıkmaya başladı. Önce heyecanlandım ne oluyor bu da mı tekilalık ayrılacak diye ama sonra anladım ki onun çabası başka...

Gittim geldim fotoğrafını çektim. Baş kısmında sıklamen rengi çok güzel minik minik sabırla çiçekler açtı. Nasıl bir güzelliktir, değer ama değer dedim her baktığımda. Ne dağınıklığı var ne de döküntüsü üstelik aynı çiçek verdiği gibi yine çiçeğini içine gizledi sanki o dikenli, dokunulmaz görüntüsünün içinde nasıl bir güzellik taşıdığını betimlercesine ve benim de bunu görmemi istercesine. Nemrut demiyeceğim ben artık onlara, eee ben dersimi aldım. Darısı diğerlerinin başına, arkadaki pek bir boya gitti, yanındaki de topalaklaştı:))

Sahi bir daha ne zaman açacak bilen var mı?

Yakından o kadar güzel ki...

Bu da tekila için ayırdığım:)) Düzelme ihtimali var mı acaba yoksa sıkıp suyunu içeyim mi?