Yeni Bir Yıl....

Bu

Yılbaşı

ağacımı

hediyelerle

donatmak

yerine, her dalını

bir dostumun adı ile

süslemek istedim…

Yakın dostlar, uzakta olan

arkadaşlar. eski arkadaşlar,

yeni dostlar. Her gün gördüklerim

ve ara sıra görüşebildiklerim. Hep

aklımda olanlar ve sıkça unuttuklarım…

Her zaman yanımda olanlar ile olamayanlar

Kötü gün dostlarım, hep destek olanlar... İstemeden

üzdüğüm dostlar ve istemeden beni üzenler. Çok yakınımda

olanlar, ulaşamadıklarım, yıllardır görmediklerim, özlediklerim....

Vefa borcu olduklarım. Bir telefon uzaklığında olanlar.

Alçak gönüllüler, gönülden sevenler.

Az ya da çok hayatıma girmiş

tüm isimler… Bu

ağaçta hepsinin

kökleri sağlam,

dalları uzun ve

güçlü olacak.

İsimleri

daima asılı kalacak…

Her yeni yıl, eskilerin yanına yenileri eklenecek.

Zor anlarda ağacımın gölgesi dostları ve dostlukları

bir nefes serinletecek. Yeni yılla gelen tüm yeni

umutların, yeni başlangıçların, dostların, bütün yeni

günlerinizi aydınlatması ve sizlerle daha güzel anlar

paylaşmak dileğimle...

İyi Seneler

   FİAMMA

Tüm güzel dileklerimi bir ağacın dallarına astım bu yıl da...Her yıl olduğu gibi kendime Murathan Mungan'ın Yeni Bir Yıl Şiirini okudum. Çok şey istemiyorum, adresini yüzlerinde taşıyan insanlar olsun her daim yanımda, yalansız, dolansız,riyasızca..

Kaç zamandır duru, yalın, çalışkan, iyi insanlar özlüyorum
"içtenliğin" yada "dünya görüşünün" kirletmediği
Kendime bir kart yazarakyeni bir yıla girerken işte bunları diliyorum...


Yeni Bir yıl
I
Bir dönem daha bitiyor
İşte bu kadar duru,bu kadar yalın
Bu kadar el değmemiş
Sıradan bir gerçeği daha
kolları bağlı hayatımızıngibi başkasını karşımıza
Perdeler çekip,ışıklar söndürüp
oturup yatağın içinde bir başımıza
Sorgulamak kendimizi
Öğrenmek ikimizin anadilini,ikinci belleğimizi
Öğrenmek kendimizle hesaplaşmanın buzul ilişkilerini
Bu aynanın dehlizlerinde gezinirken görürüz
Karanlık günlerimizin kenar süslerini

Biterken bir dönemin son günleri
Biliyoruz takvimler belirlemez değişimin mevsimlerini
Gençlik ikindilerini
Kargınmış bir çocuktuk büyüdüğümüzden beri.


II.

Bir dönem daha bitiyor
Düşlerim ,tasalarım,yarım kalmış onca şey
Her yıl biraz daha kısalıyor bir öncekinden
Bana mı öyle geliyor
Yoksa daha mı hızlı ilerliyor zaman
İnsan yaşlanırken?


III.
Kırdım mı incittim mi birilerini?
Kimleri kazandım, yitirdiklerim kimler.
Kendimi yeniledim mi yazdıklarımda?
Yeniden düşünmeliyim
Dostluklarımı, ilişkilerimi
Dağınık yatağım,mutsuz yatağım
Çoğalttım mı eksiklerimi?
Gözlerim çocukluk fotoğraflarında mı kaldı
Yitirdim mi yoksa masumiyetimi?
Borçlarımı ödedim mi?
Doğru seçtim mi soruların fiillerini?
Tırnaklarım kesilmiş, dişlerim fırçalanmış, saçlarım taranmış,
giysilerim ütülü, odam düzenli mi?
Ödünç aldığım kitapları geri verdim mi?
Geri verdim mi aldıklarımı:
Aşkları, dostlukları, sevgileri, güvenleri, bağları
Kitaplara, sayfalara, satırlara borcumu ödedim mi?
Yokladım mı duygularımı
Hala sevebiliyor muyum insanları?
Ovmalı gümüşleri, bakırlarımı; cila geçmeli ahşaplarıma
Ovmalı umutları
Saklı tutmalı gelecek inancını, yarınları eksik etmemeli ağzımızdan
Hançer kıvamındaki o karamizah tadını
Şimdi oturup uzun bir hasretlik mektubu yazmalıyım Yavuz'a
Sonra köşe başından bir demet çiçek alıp öyle başlamalıyım
akşama
Yeni bir devre...
Ama nedense herşeyin tadı dağılıyor ağzımda
Bir sap çiçek mi taşısam yoksa ağzımın kıyısında
Aydınlık rengi vursun diye gözlerimdeki buluta


IV.

Ey uzak akrabalarım, üvey aşklarım
Mevsim sonu dostlarım, işporta malı ayrılıklar
Arkadaş ölümleri, dost hançerleri, talan ettiğimiz zulalar
Gece telefonları, ıssız konuşmalar
Mağrur incelikler, vurgun yemiş ilişkiler
Bırakılmış mektuplar
Ve yurdumun her karış toprağında tefrika edilen karanlık
Ey hayatıma girenler ve çıkanlar
Uçurum duygusuyla yaşadığımız hayat ey

O kadar çok anlattım ki
Kendime kaldım anlatmaktan...
Bunaldım kendisiyle boğuşmasını
Başkalarında çözmeye çalışan insanlardan
Usandım sözcük oynamalarından, tılsımlı sıfatlardan,
Ofset duyarlılıklardan
Kaç zamandır bir ermiş dinginliği havalandırıyor dizelerime
açılan pencereleri,
Durup bakıyorum akşam sularında zaman kavramlarına,
Zamanı düşünüyorum;koyuluyorum
Anlamını yitiriyor "şimdiki zaman"ın boşyüceliği,tarihin unutkan
sayfalarındaki mürekkep lekeleri
İşimin başına dönüyorum içimde ıssız bir gönül erinci

Kaç zamandır duru, yalın, çalışkan, iyi insanlar özlüyorum
"içtenliğin" yada "dünya görüşünün" kirletmediği
Kendime bir kart yazarak bunları diliyorum.


V.

Sabahları açık penceremin soluduğu kent
Nabzında yüzyılın dağınık sancısı
Dumanı üzerinde tüten yıkıntılar
Hangi anlamı kuşanabilir şimdi yeni bir dönem
Umutsuzluk sözlüğünden karşılıklar aranırken hayata
Hangi söküğünü dikebilir bu yaralı kuşak
Hangi yüreğe öğretilebilir unutmak!


Aranıp duruyorum adresini yitirdiğim insanları
Vitrin camlarına yansıyan yüzlerde
Biliiyorum, duyuyorumihissediyorum adresini yüzlerinde taşıyan insanlar var
Hala bir umut var...
Aydınlık bir caddeye açılan bu sokaklarda.