Valla fason işçi yok işin içinde:))

Uzun süredir sıkıntılı bir ruh haliyle dolanıyorum ortalıkta,  önce şehit haberleri, ardından çok sevdiğim değerli bir dostun kayıp haberi, ardından depremin acı yüzü, yine şehit haberleri, ardından  yine özel bir sürü bişiler... Sonra yine bir kayıp haberi, bir kayıp haberi daha. Ardından yine Van'da bir deprem... Bir kere bu moda girmeyeyim ardı arkası kesilmiyor, kesilmedikçe de kesilmeyecekmiş gibi geliyor daha da geriliyorum sanki. Ya da hepimizde böyle tezahur ediyor da ben de herkes kadar payıma düşen üzüntüyü alıyorum yüreğime...

Bayramdı , koşturmacalardı derken  bloğuma bile giremez oldum birazda bu nedenlerden.  Bu süreç zarfında elimin erdiğince Pride'in başlattığı kampanyaya destek vermek için Van'daki çocuklara  akşamları televizyon karşısına geçip bereler ördüm kaçına yetişeceğiz ki diye düşünmeden. İki çocuk fazladan ısınsın, uzaklarda bir yerlerde düşünüldüğünü hissedip mutlu olsun, daha ne isteriz ki değil mi? Ben iki ters bir düz örebiliyorum, örgü de özellikle elim çok hantal hatta iyicene hantallaşmış. 20 taneyi aştı  ördüklerim, eee daha fazla bekletmemek gerek bir an önce ulaşsın dedim, yanına yine onların seveceği bonbon şekerlerinden ekleyip Van Deprem Bölgesi, Kızılay Koordinasyon Merkezine göndermek üzere koliledim. Tez zamanda ulaşsın inşallah.

Elinizde polar kumaşla dikilecek şapka kalıplarınız varsa ve bana gönderirseniz çok sevinirim ayrıca yaş grubunu da belirtmeyi unutmayın çünkü en çok bu konuda sıkıntı çekmekteyim özellikle . Fason işçiler yan çiziyorlar şu aralar, bundan sonra örmektense dikerek katkı vermeye devam etmek niyetindeyim...